محله نیاوران. از خیابان پاسداران كه میاییم سربالائی به سمت پارك نیاوران، قبل ِ پارك،خیابان یك انحنا پیدا میكند. سمت چپ كنار كتابفروشی نیاوران چند قدم آنطرفتر، یك خانه هست. یك خانه كه یك روزهائی خانه ی یك گل بی همتا بوده و هنوز هم بوی گل میدهد اینجا. آن گلخانه.اگر چه دیگر گل ندارد اما اینجا همیشه خانه ی عشق است. خانه ی گوگوش.
این خانه را در فیلم سینمائی در امتداد شب دیده ایم همه. همان خانه ای كه عشق گوگوش شعله كشید، گُر گرفت. اتاق خواب گوگوش در این خانه شد قرار و ضیافت شبانه ی عشق و آغوش و بوسه های سرخ و لمس تن و یكی شدن.یکی شدن روح و جسم عاشق و معشوق.
در امتداد شب خودِ گوگوش بود. همانجا كه زندگی میكرد شد جزئی از داستان فیلم او. از خانه و قرار و پشت در ماندنهای عاشق پشت درب خانه ی معشوق تا آن ماشین بنزی كه گوگوش سوار میشد همه و همه بخشهای جدا نشدنی بودند از زندگی واقعی گوگوش و مهربانی و عشق او.
این گلخانه ی گوگوش در سینمای ما هم یک نماد تا همیشه ماندنی هست و خیلی از نماها و بخصوص صحنه های عاشقانه ی پرفروشترین فیلم تاریخ سینمای ایران از قبل از انقلاب تا الان در همین مكان و گلخانه ای فیلمبرداری شده است.
كاش این خانه یك موزه میشد. موزه ی گوگوش كه میشد هر كسی بیاید آنجا و خاطره ها و عشقش به گوگوش را در آنجا با عطر حس و یادش زنده كند . همیشه بخودم میگویم كاش این گلخانه موزه بود و از آلبومهایش، صفحه های قدیمی، فیلمهاش، جوایزش، كنسرتها و لباسهای كنسرتهاش و علائق شخصی اش و تا ماشینش – كه آگهی فروشش در اینجاست–
اینجا آرشیو بود و تالارهائی از هر کدام از آرشیوهای هنری و شخصی این خواننده و بازیگر بزرگ ایران كه اگر اینطور بود چه میشد ولی حیف كه در این خانه دیگر گل نیست!
زیر هر سقفی که باشی
عاشق اون خونه می شم!
خانه ,گوگوش ,كه ,ی ,یك ,عشق ,این خانه ,خانه ی ,ی گوگوش ,در امتداد ,كاش این
درباره این سایت